جایگاه حق صحت در نظام حقوقی افغانستان و اسلام
DOI:
https://doi.org/10.64104/v4.Issue7-8.n6.2019کلیدي ټکي:
حق صحت, اسلام, نظام حقوقی, افغانستانلنډیز
حق صحت، به عنوان یک حق ذاتی و اساسی، به این معناست که هر کس حق دارد تا به بالاترین معیار های سلامت فزیکی و روانی دستیابی داشته باشد و تمامی خدمات صحی و طبی، غذای کافی، مسکن مناسب، محیط کار سالم و محیط زیست پاک را در برمیگیرد.
افغانستان با تصویب قوانین و مقررات مختلف در زمینۀ صحت و همچنین پیوستن به کنوانسیونها و پیمان های مختلف بینالمللی، این حق را به رسمیت شناخته و مورد حمایت قرار داده است. در این تحقیق ضمن بررسی قوانین و مقرراتی که این حق را به رسمیت شناختهاند، به بیان مفهوم و جایگاه حق صحت در نظام حقوقی افغانستان و اسلام پرداختهایم. شیوه تحقیق در این مقاله، توصیفی- تحلیلی بودهو با استفاده از ابزار کتابخانه، مجلات و کتاب های معتبر علمی صورت می گیرد.
یافتههای ما نشان میدهد که این حق برای نخستین بار در قانون اساسی سال 1343 افغانستان به رسمیت شناخته شد و از آن زمان تا کنون تلاش های زیادی در جهت تضمین و حمایت آن صورت گرفته است. و اما دین مقدس اسلام در مورد حق متذکره، حدود بیشتر از 14 قرن قبل ارشاداتی داشته و توجه خاص خویش را به آن نه به عنوان یک موضوع شخصی و اخلاقی، بلکه به حیث یک حکم شرعی مبذول داشته است.
